Het vergeten rijk van de Inca's

Geplaatst op zondag 04 maart 2007 @ 23:19 , 1561 keer bekeken

De inca's namen veel mythen en legendes over van de Zuid-Amerikaanse stammen die zij veroverden en ze vormden ze om zodat ze bij hun eigen gebruiken en geloof pasten.

Het geloof:
Het geloof was bij de Inca's heel belangrijk. Vele malen per week werden er mensen, meestal jonge vrouwen, geofferd, door hun hart er uit te trekken, om de goden te vriend te houden. De Inca's geloofden dat alles wat er op aarde gebeurde het werk was van de goden. Zo hadden ze bijvoorbeeld de god van de zon (Inti) en de maan (Quilla). Andere belangrijke goden waren de onweers-, de regenboog- en de heldere sterren en planetengoden. De belangrijkste god die de Inca's hadden was "Viracocha". Hij werd gezien als een oude man met grijs haar en een baard en de Inca's dachten dat hij de wereld had gemaakt.

De inca's hadden ook nog een geloof wat werd gedeeld met heel Zuid-Amerika. Volgens dit geloof hadden de bergen, rivieren, planten en dieren een bovennatuurlijke en magische waarden. De stammen hadden ieder wel hun eigen vertelwijze maar het thema was wel hetzelfde. De mythes en legenden van iedere stam kwamen bij deze vertelwijze duidelijk naar voor. Ook gebruikte ze aardewerk, stoffen en goud om uitdrukkingen aan te geven in het geloof.
De basis bestond uit de Zonnecultus, zoals die al vele eeuwen voor de opkomst van het Incarijk bedreven werd. Iemand die geprobeerd heeft inzicht te verschaffen in de compositie van de religie van de Inca's, was de schrijver Santacruz Pachacuti, die leefde in de periode rond 1615 (n.C) in de stad Cuzco.
Hieronder zie je een tekening, door hem gemaakt, die aangeeft welke en hoe belangrijk de verschillende aspecten waren:

1- Urcurara - de 4 sterren in het kruis van het sterrenbeeld Orion
2- Viracocha Pachayacha - de wereldschepper
3- Inti - de Zon
4- Quilla - de Maan
5- Luzero - Venus
6- Chuq chinchay Apachi ururi - sterrenbeeld
7- Suchu - de Pleiaden in de zomer
8- Pocoy - wintermist
9- Catachillay - sterrenbeeld met llama
10- Saramanca - maismaaltijd
11- Coramanca - onkruidmaaltijd door mislukte oogst
12- Chuquiylla o yllapa rayo - de bliksem
13- Coa , of chuquen chinchay - de hagel (puma met 2 stralen)
14- Regenboog
15- Pachamama - Aarde met bergen
16- Mamacocha - de Zee
17- Puqyo
18- Imaymana - de ogen van alle dingen
19- Mallqui - verplanten, of mummie , voorvader
20- Collcapata - de trap naar de voorraadschuur, bewerkte velden

Rituelen:
Een groot ritueel van de Inca is, het festival dat in verband staat met het verschijnen van de Plejaden. Dit is een belangrijk astronomisch feit en voor onze planeet een vitale energetische gebeurtenis. Het gebeurt bij volle maan in de maand juni. Er komen dan meer dan 300 000 mensen na een pelgrimstocht naar de witte bergtoppen van de Andes op een heilige plek, die zo'n 5500 meter hoogte liggen. Een grote energiestroom verbindt onze planeet met de sterren en daarom komen al deze mensen samen waarbij ze een hoge spirituele traditie delen.

Een voorbeeld van een belangrijke mythe:
Er was één boom op de wereld en daar groeide al het voedsel uit. Toen de boom werd omgehakt vielen allen verschillende vruchten van de takken. Uit de stam van deze boom ontsprongen alle wateren van de wereld.

Tot stand koming van het Incarijk
Wanneer en hoe het incarijk is ontstaan is niet precies bekend. Dit komt omdat de Europeanen namelijk helemaal geen contact hadden met volkeren die aan de andere kant van de wereld leefden. Tot nu toe zijn er ook geen boek of iets dergelijks teruggevonden uit die tijd. Rond 1200 na Christus waren de Inca's nog maar een kleine stam in het Andesgebergte in het huidige Peru. Vanaf 1438 ging de Inca leider Pachutti Yupanqui op veroveringstocht en binnen een paar jaar hadden de Inca's een erg groot rijk, in dit rijk bevonden zich zo'n 500 andere stammen die de Inca's allemaal veroverd hadden. Bij het veroveren ging het vooral om steden, want die leverde meestal een voorraad op van bijvoorbeeld graan. Alles wat er veroverd werd in die tijd gebeurde lopend, want in die tijd was het wiel nog niet uitgevonden en ook waren er geen paarden om op te rijden in deze omgeving.

Tempels:
De Incatempels lagen prachtig in het landschap. Om er te kunnen komen moet je over oude Incawegen lopen die op veel plaatsen vrij smal zijn en vaak zitten er ook trappen in. Je kon deze wegen in het Andes herkennen aan een rechte streep. Langs deze wegen liggen terrassen die ook uit de Incatijd stammen, maar tegenwoordig worden deze niet meer bewerkt. Dat komt omdat op deze plaatsen niet genoeg boeren meer wonen door de trek naar de steden die zo'n 20 jaar geleden plaats vond.
De tempels zijn heel mooi, dat komt ook grotendeels doordat ze hoog in de bergen liggen. De tempels mochten vroeger alleen door Inca-elite bezocht worden, die in draagstoelen naar boven werden gedragen.

Gebed van de Inca's:
Hoor mij aan, vanuit de bovenzee waar je verblijft,
vanuit de onderzee waar je bent.
Schepper van de wereld boetseerder van de mens, Heer van alle Heren,
jou zoek ik met mijn ogen die wanhopig verlangen je te zien of louter begeren je te kennen
want als ik je zie, als ik je ken
als ik je beschouw,
als ik je begrijp,
zul jij mij zien en zul jij mij kennen.
De zon, de maan,de dag, de nacht, de zomer, de winter,
gaan niet vergeefs,
in vaste regelmaat,
naar de aangewezen plaats
en komen ter bestemder tijd aan
Je koninklijke scepter
neem je overal met je mee.
Hoor mij aan,
luister naar mij.
Laat mij niet moe worden,
laat mij niet doodgaan.

Pinkuyllunaberg:
De Pinkuyllunaberg is een speciale berg die in Ollantaytambo staat. Deze berg is zo speciaal omdat je in de berg het gezicht van de inca's kunt zien. Bij de berg hoort ook een mythe die deze bijzondere symboliek verduidelijkt.
De Zon werd door vele oude culturen en bij de Inca's gezien als het meest vitale element, de heerser en weldoener voor de Aarde, de Pachama. Het spreekt dan ook vanzelf dat er op Aarde een leider moet zijn die de kwaliteiten van de Zon bezit en over de mensen heerst als de Zon over de Aarde: majesteus en met wijsheid. De Inca's werden door de mensen als de Zonen van de Zon beschouwd. De legende van Chinpaccahua (de-man-die-vooruit-kijkt) legt de link tussen Inca en Zon als leiders van een goddelijke oorsprong. Hier volgt de legende:
"Eens, in een ver verleden, was de hemel blauw en de wolken gaven voldoende regen. Maar op een dag kwamen deze te dicht bij het licht en de aarde werd donker, zonder bloemen of vruchten. Op een dag probeerde de leider van diegenen die nog overbleven (men zegt dat het de Inca was) hun lot te lezen in de drie laatst overgebleven cocablaadjes. Hij zag in deze dat de Pachamama ver weg was en door allen vergeten. Dus hij raadpleegde de Condor, die oud en wijs was, en vroeg hem hoe ze hun noodlot konden omkeren. De Condor zei dat hij een koppel moet toevertrouwen alles wat ze nog hadden van eten in het meer van Chaullaccocha te werpen. De mensen beefden alleen al door het idee dat ze het enig eten dat nog overbleef in het meer moesten gooien en ze weigerden de raad op te volgen. Dan, laat in de nacht, nam de Inca het voedsel en gaf het aan zijn enige twee kinderen en zei aan hen om het in het meer te gaan gooien. De dagen passeerden al treurende omdat ze nog niet teruggekeerd waren. De Inca beklom de top van de Pinkuylluna om te zien waar ze bleven. Van deze plek zag hij hen het meer ingaan en zinkende in het water veranderden ze in steen. Daarna weenden de wolken van het lachen waarna de zon kon terugkeren om zijn licht te geven en alles werd weer groen. Betreffende deze Inca zegt men dat hij soms schijnt met de pracht van de zonnestralen zelf en dat hij vanwaar hij is, over de handelingen van de mens kan zien."

In veel legendes in de Andes verandert de held als hij zijn daad heeft volbracht in steen, waar hij dan blijft als bewijs dat hij ooit heeft bestaan in de werkelijke wereld. Voor de mensen daar hebben heldendaden en mensen in hun mythes en legendes geen intrinsieke waarde. Ze hebben enkel waarde omdat ze op een af andere manier deelnemen aan een transcendente realiteit. Zo komt het dat veel stenen in de Andes heilig genoemd worden, omdat ze ze deelnemen in een bepaald symbool of als deel van een mythische daad. Bijvoorbeeld de verschillende Intihuatana verspreid over de Andes bezitten in de ogen van de mensen een werkelijke kracht en worden alsdusdanig vereerd en worden zo gevuld met magische en religieuze krachten, voor de eeuwigheid.